Vereniging

De VHiVer staat voor het geven van aandacht voor fokkerij, keuringen en sport op hippisch gebied. De vereniging is bedoeld voor alle studenten en medewerkers van de faculteit diergeneeskunde, en daar buiten, ongeacht studiepad of vooropleiding.

De VHiVer is een eigentijdse, eigenwijze maar ook verantwoordelijke vereniging, die de belangen van haar leden voorop stelt; en met haar sporen in de geschiedenis galoppeert ze richting een glansrijke toekomst!

Wil je meer weten over de geschiedenis van onze prachtige vereniging? Lees dan snel verder.

Geschiedenis der Veterinaire Hippische Vereniging

Op een regenachtige vrijdagavond, november 1998, staken zes diergeneeskunde studenten de koppen bij elkaar. Hetgeen wat hen samenbracht was dat zij allen tijdens de studie een gemis voelden aan aandacht voor fokkerij, keuringen en sport op hippisch gebied. Als student diergeneeskunde kon je eigenlijk nergens terecht om op dit gebied, in gezelschap van medestudenten, kennis te vergaren en te vergroten. Sander de Blaauw, Annemarie Olsman, Bert Okker, Erica Reijerkerk, Marco Landman en Margo van Mook vatten het plan voor het opzetten van een fokkerij-vereniging voor de paardenmensen onder de veterinairen.

Van veel medestudenten waren reeds positieve reacties gehoord en werd er instemmend geknikt als bovenstaand punt onder de aandacht werd gebracht. Om onder de veterinairen het animo voor een dergelijke vereninging te peilen, werd een eerste beoordelingsavond georganiseerd. In de collegezaal Heelkunde sprak Rob van Overbeek over het beoordelen van KWPN rijpaarden. Daartoe werden vier merries van maantop tot derde teen bekritiseerd. De 25 aankondigingsposters en de veterinaire “tamtam” hadden hun werk goed gedaan; maar liefst tachtig studenten en medewerkers van de Faculteit der Diergeneeskunde zaten met rode oortjes en blik op scherp in de houten banken.
Eén ding was duidelijk: belangstelling voor een fokkerij-vereniging was er zeker!

Lidmaatschapsformulieren werden gedrukt, financiers voor activiteiten en verenigingsblad werden gevonden, de eerste VHierVoeter werd uitgegeven en dit alles met een bezoek aan de Hengstenkeuring in Den Bosch als eerstvolgende actiepunt op de agenda. Resultaat: binnen drie weken 250 leden.

Dit enthousiasme van de leden was voor het oprichtingsbestuur een extra motivatie om flink aan de weg te timmeren met tal van activiteiten; in hetzelfde academisch jaar volgden een lezing over voeding (“alle fabeltjes de wereld uit”), een excursie naar een hengstenshow, een “fluister”excursie, een lezing over gewrichtproblemen (“licht op het gewricht”), een bezoek aan de veulenveiling op Prinsjesdag, een bezoek aan de military te Boekelo en maar liefst 3 VHierVoeters. Het jaar werd afgesloten met een A.L.V. en bijbehorende bestuurswisseling: een nieuw bestuur en het begrip “Oude Knollen” werden geïntroduceerd.

Drie jaar na oprichting klopt het hart van VHiVer krachtig voort; ieder jaar is er weer een nieuwe lichting studenten die met veel plezier, inzet en enthousiasme bestuusfuncties bekleden of een gezicht willen geven aan de verschillende commissies. Juist dit laatste houdt de VHiVer jong en fris en is iets waarop het oprichtingsbestuur destijds haar zinnen heeft gezet: het springen in een gat in de veterinaire verenigingsmarkt en dit gat laten bruisen met nieuwe mensen, nieuwe wensen en nieuwe activiteiten. Dat VHiVer een vereniging is voor zowel paardminnende studenten en medewerkers van de Faculteit als voor dierenartsen in den lande, blijkt uit de lezingen en symposia welke worden georganiseerd. Enerzijds vormen deze een aanvulling op het reguliere onderwijs, anderzijds kan men er kennis mee vergaren op een niveau dat erkend wordt door de PAOD commissie. Het symposium “van veulen tot sportpaard” (georganiseerd ter ere van het twee-jarig bestaan van VHiVer) en de lezing “drachtig of drama” (tijdens de Zwolsche Paardedagen) zijn hier voorbeelden van. Ook werd – en wordt!- er over de landsgrenzen gekeken; onder andere een veelzijdig bezoek aan Badminton (Verenigd Koningkrijk) en aan de Spaanse rijschool in Wenen dienen in dit kader met trots te worden vermeld.

De vereniging groeit en groeit en het succes van de VHiVer duurt voort. Als de vereniging in 2003 vijf jaar bestaat, besluit de VHiVer dat ze dit niet ongemerkt voorbij laat gaan en het eerste lustrum is reden voor een groot feest. Dit feest genaamd “Kolder in de kop” met als toepasselijk odz.: “Al vijf jaar onbedwingbaar” bestond uit een vierdaags programma inclusief druk het bezochte symposium “Blijf op de hoogte” en met een exclusief eindfeest “Red Mystery”, waarbij de veterinairen ’s nachts op een schip de Utrechtse wateren onveilig hebben gemaakt.

De VHiVer timmert gestaag verder aan haar weg naar onsterfelijkheid. Met informatieve lezingen, exclusieve workshops, avontuurlijke excursies en natuurlijk de befaamde symposia laat de VHiVer haar sporen na in de geschiedenis. De lat voor de kwaliteit van de symposia ligt hoog. Met symposia als: “Spoed”(2003); “Drachtig of drama” (2004, tijdens de Zwolse paardendagen) en “Bloedlink” (2006) heeft de VHiVer zich wederom op de kaart gezet. Want opkomsten waren groot en de bezoekers divers (bestaande uit paardenbeminnende studenten, medewerkers van de faculteit en dierenartsen uit het hele land). Ook de lezingen zijn van hoge kwaliteit en de vereniging doet zijn best om een zo gevarieerd mogelijk programma aan te bieden, waarbij alle veterinaire aspecten van de paardenwereld aan bod komen. Van de juiste voeding tot giftige planten. Van het ontstaan van rugproblemen tot behandeling van fracturen. Van de meest voorkomende veulenziekten tot het afleren van stereotypieën. VHiVer weet zelfs internationale namen voor de collegezaal te krijgen om lezingen te geven.

Naast al dit groeiende succes zijn ook de hevige discussies de VHiVer in de geschiedenis niet onbespaard gebleven. Omdat de VHiVer haar leden van de nieuwste ontwikkelingen over de paardengeneeskunde op de hoogte wil houden, schromen zij niet voor een fikse botsing met het faculteitsbestuur over de informatievoorziening omtrent de alternatieve geneeswijze. De faculteit weigert haar deuren te openen voor dit controversiële onderwerp, maar VHiVer is niet voor een gat te vangen en in januari 2005 is de revolutionaire lezing bij een holistische dierenarts in Zeist een feit. De succesvolle evenementen blijven ook bij de rest van de faculteit niet onopgemerkt. VHiVer krijgt steeds meer aanmeldingen, van studenten met ver uiteenlopende interesses. Om aan de eisen van al deze verschillende, breed ontwikkelde veterinairen te blijven voldoen besluit de VHiVer om de goede contacten met haar zusterverenigingen te gebruiken en hun krachten te bundelen. Zo ontstaat in april 2006 de zeer succesvolle workshop “Op goede voet” waar in samenwerking met de vereniging “V.S.R. De Solleysel” een programma wordt samengesteld, waar dierenartsen, hoefsmeden en studenten met elkaar samenwerken en hun ervaringen met elkaar bespreken. En zo ontstaat in het studiejaar van 2007 ook het samenwerkingsverband met “V.V.F.C. de Uithof” om samen nieuwe eerstejaars te werven. Vele andere samenwerkingen volgen waaronder die met Archaeopteryx in 2008.

De VHiVer heeft vanaf het begin een bijzondere bestuurswisselmethode gehandhaafd. Elk half jaar kwamen er drie nieuwe koppen aan de bestuurstafel, die een jaar de vereniging mogen besturen. Dit komt de efficiëntie van de vereniging ten goede en versoepelt de opstart na een bestuurswissel omdat er immers al drie “ervaren” bestuursleden zitten. Sinds 2017 is er echter voor gekozen om de bestuurswissel voor het gehele bestuur tegelijk plaats te laten vinden, waardoor er ieder jaar een frisse wind door het bestuur gaat met een nieuwe kijk op de zaken.
Toch leert de ervaring dat het lastig blijft om als nieuweling een vereniging direct goed te besturen, het blijft allemaal nieuw. Om dit probleem te overbruggen is in 2007 het besluit genomen om alle ervaringen van oud bestuursleden te bundelen en een reglement van de VHiVer op te stellen. Ook zijn in hetzelfde jaar de Statuten van 1998 ge-updated.
Twee administratieve vernieuwingen dus, die voor de meeste VHiVer-leden buiten zicht blijven, maar minstens zo belangrijk zijn voor het optimale functioneren van de vereniging.

Omdat de VHiVer merkte dat de handen van de enthousiaste leden vaak jeukten tijdens de praktische lezingen, ontstond in 2006 de Workshopcommissie. Dit was een commissie, die in tegenstelling tot de meeste andere commissies geen lezingen organiseerden, maar workshops, waarbij de leden zelf aan het werk werden gezet. Het spits werd in mei 2006 afgebeten door de workshop: “intra-articulair behandelen” en door dit succes zouden nog vele workshops volgen. Maar ook de excursies zijn niet onopgemerkt gebleven. Vaak was het hippische eilandje in Utrecht zelf te klein voor de ruimdenkende VHiVer. Auto’s afgeladen met trappelende leden gingen dan op avontuur in de paardenwereld dat zich buiten de Uithof bevond. En zo is de VHiVer o.a. naar diverse congressen en sportevenementen geweest. En heeft ze een bezoekje gebracht aan diverse springstallen, stoeterijen, fokkerijen en paardenklinieken. Ook heeft ze haar ogen mogen gadeslaan op paardenmelkerijen en slachthuizen.

Niet alleen in Nederland, maar ook in het buitenland laat de VHiVer graag en vaak haar gezicht zien. De jaarlijkse Buitenland Excursies (BLE’s), waarin de leden onder het mom van internationale kennisvergaring omtrent de paardengeneeskunde, een andere stad verkennen zijn inmiddels een waar begrip. De traditie begon toen in 2000 het idee onstond om in Wenen de nieuwste ontwikkelingen in de paardenwereld te ontdekken. Een paar enthousiaste VHiVer-leden gingen mee en de eerste BLE kon in de geschiedenisboeken. Vele excursies volgden en in de steden Parijs, Barcelona, Praag, Berlijn, Boedapest en Wenen is de VHiVer heden ten dage beroemd en berucht.

Dat de VHiVer in de loop van de jaren is uitgegroeid tot een van de grootste verenigingen binnen Diergeneeskunde is duidelijk. Dat het ook tot een van de mooiste behoort, kunnen alle leden beamen.